Het is nog begin februari en Covid-19 in de Omikron-variant heerst nog, maar de vooruitzichten zijn dat tegen de tijd dat we willen vertrekken (bijna) alle maatregelen afgeschaft zullen zijn. We wachten het af.

We maken een sprongetje naar 2 maart 2022, aswoensdag. Bijna alle restricties zijn weg, in ieder geval die waar we ‘last’ van zouden kunnen hebben: de QR-code geldt alleen nog hier en daar in het buitenland en in Spanje een mondkapjesplicht in openbare ruimten, dus ook winkels. Maar daar is mee te leven, toch? Geplande vertrekdatum zaterdag 5 maart blijft dus vooralsnog overeind, mits natuurlijk die Russische idioot in Oekraïne niet te ver gaat en hopelijk gauw tot inkeer komt.

Zaterdag 5 maart 2022.
Km-stand 144230. De zon schijnt, maar het vriest ’s nachts  en overdag maar een graad of 6.

We vertrekken wat later als anders, nu rond halftwee, omdat we de overburen ff moesten helpen. Niet met corona gelukkig, al zou dat wel goed kunnen. Want het aantal besmettingen stijgt nu, enkele dagen na vastelaovend, gigantisch. Het aantal ziekenhuisopnames valt daarentegen wel mee omdat het virus blijkbaar steeds minder agressief is.
En dat is dan weer in tegenstelling tot de president van Rusland, Putin de Verschrikkelijke. Die heeft het in zijn bolle kop gehaald om Ukraïne onder zijn bewind, terug bij moedertje Rusland, te brengen. Het is daar ècht oorlog waardoor de grootste vluchtelingenstroom sinds de 2e wereldoorlog op gang gekomen is. Is dit dan toch een moment om op reis te gaan? Wie zal het zeggen? 

De lente is officieel begonnen, maar behalve de crocussen die thuis heel vrolijk overal de kop opsteken is daar weinig van te merken. Onderweg zie je er niets van, ook de bomen laten nog geen waas van groen zien. Wellicht verder naar het zuiden wel.
De weg scheert op enig moment langs de grens met Luxemburg en dat betekent dat er links van de weg een 20-tal tankstations naast elkaar liggen en rechts in België geen enkel. Het scheelt ook zomaar een kwartje in prijs (in LUX nu € 1,728 maar dat was enkele weken geleden nog rond de € 1,30!))
De eerste avond stoppen we in Arlon, een klein stukje onder Luxemburg. De CP stelt niets voor: 5 plaatsen waarvan 2 permanente bezet door medewerkers van de naastgelegen brandweerkazerne. Volgens de juffrouw van een van de 2 kunnen we de camper zo en zo neerzetten, dat mag ook. Aldus gedaan en lekker geslapen.

Zondag 6 maart 2022.
Km-stand 144467. ’s Nachts vriest het nog en overdag wordt het max 8º, maar wel volop zon.

We komen onderweg nogal wat campers en caravans tegen, bijna alleen met Belgisch of Nederlands kenteken. Op retour van de voorjaarsvakantie denken wij. Maar gelukkig zijn wij niet de enigen die richting zuiden gaan.
De Diesel is hier tussen de 2 en 30 (!) cent duurder dan in Luxemburg.
Onze route gaat over de AB via Metz naar Nancy. Daar slaan we af naar Neufchâteau en verder naar Langres. Dat ligt op het plateau waar de Maas ontspringt en die hebben we onderweg vaak gezien.
Door de ‘oneindige’ velden van Noord-Frankrijk, een van de graanschuren van Europa, glooit de weg verder. Regelmatig komen we door heel kleine dorpjes waar de huizen slecht onderhouden en het pleisterwerk er nogal grauw uitziet. Het doet denken aan Oost-Duitsland direct na de Wende. Waarschijnlijk staat er ook veel leeg door de ontvolking van het platteland. Gelukkig schijnt wel de zon.
We overnachten in Vougeot, samen met een Duitser. Ook de CP stelt niks voor, maar aan de andere kant van de hoofdweg, ca. 50 m hemelsbreed staat een friteskraam. Samen met onze eigen boeuf bourguignon was dat wel heel lekker.

Maandag 7 maart 2022.
Het weer is alweer prima, behalve dan dat het erg koud blijft. Als we wakker worden is het 2º en overdag max. 6º

Intussen rijden we weer door ‘oneindige’ velden, maar dan met druivenstokken, in de Bourgogne. De weg heet de ‘Route des Grands Crus’ en daar moeten er hier wel miljoenen liters van gemaakt worden als je ziet hoeveel er geteeld wordt. Er zit wel nog geen enkel blaadje aan de struiken.
Pal achter Chalons-sur-Saone houden de druivenvelden ineens op en worden het weer gras- en graanakkers. We passeren verschillende grotere plaatsen waarvan Maçon-sur-Saone wel opvalt. De hoofdweg loopt via de kade en dat betekent links water en rechts het ene terras naast het andere. Ziet er allemaal wel gezellig uit.
Verder via Lyon, St. Etienne, en de nachtstop in Yssingeaux op een oude camping municipal die nu tot camperplek bevorderd is. Helaas zijn de voorzieningen op de plek nog dicht, maar krijgen we geen korting op de overnachtingsprijs van € 8,-…..

Dinsdag 8 maart 2022. Route Yssingeuax, Le Puy, Mende, Sévérac-l’Eglise

Als we rond 13.30 vertrekken van de CP in Yssingeaux hebben we toch wel met wat kunst- en vliegwerk water enz. kunnen bijwerken. Zij het dan dat het lokaaltje waarbij ook de WC zit de eerste uren niet lekker ruikt, maar je ziet er niets van :-). Maakt ook niets uit, in de stacaravans die er nog zijn, is toch niemand.
We rijden een mooie route door de Ardèche en komen deze reis de eerste keer boven de 1000 m waar het midden op de dag nog maar 3º is, bbbrrrr. Het weer zit nog steeds verkeerd om: hoge en lagedrukgebieden op de verkeerde plaats zodat de wind koud blijft blazen. Ook is het richting zuiden bewolkt en regenachtig. Dat zoeken we eigenlijk niet echt 🙁

Om half zes stoppen we in Sévérac-l’Eglise op een prachtige (gratis zelfs!) plek. Jammer dat de verzorging met munten werkt die je ergens moet gaan halen. Veel beter zou een appje of pin-mogelijkheid zijn. Nu geven we de CP een 10, dan zou het een 12 worden.
Langs de Route National 88 die we rijden liggen heel veel parkeerplaatsen en dat is ook wel prettig. Er wordt veel gebruik van gemaakt en wij hoeven niet te zoeken als we een kopje koffie willen drinken.

Woensdag 9 maart 2022.
Km-stand 145340. Route Sévérac-l’Eglise, Rodez, Albi, Toulouse, CP St. Martory.

Een bijzondere dag, want vandaag is de eerste keer:
– een stuk over de autobaan met Péage,
– een 2-cijferige temperatuur: om 11 uur is het al 10º en als top vandaag 17º
– koeien buiten gezien
– groene blaadjes aan de bomen gezien
– groener gras i.p.v. bruine weien gezien
Maar niet de eerste keer dat we op de CP in St. Martory staan op een plek met alle voorzieningen voor € 4,-/dag tegenover de Mairie en de bakker en naast de rivier de Garonne. Toen we kwamen aanrijden herkenden we de plek direct en besloten we ondanks dat het pas vier uur was om te blijven staan. Beter kun je het niet meer krijgen (de pizzeria ligt 100 meter verder…)
De weg vandaag stelde niet zoveel voor, voornamelijk vlak. Totdat je ineens aan de horizon de besneeuwde toppen van de Pyreneeën uit de grond ziet oprijzen. Indrukwekkend.
Morgen beginnen we aan de eigenlijke route.

Foto 582-583-586-589-592

Donderdag 10 maart 2022. Km-stand 145585. Route St. Martory, St. Béat (F), Vielha (ES), door de tunnel, Pont de Suert, Boì.

Eerst een baguette van de bakker-overbuurman, lekker ontbijtje.
Even terug naar de eerste keer gisteren: we hadden ook de eerste keer insecten op de voorruit. En vandaag gaat het verder:
– dit jaar de eerste keer in Spanje, om half een passeerden we de grens en toen:
– de eerste regendruppels, dan regen en later sneeuwbuien bij een temperatuurtje van 4º. De bergen worden wittig.
Hiervoor zijn we niet naar Spanje gegaan, ook niet voor de zon trouwens, maar een beetje goudgele schijn zou de bergachtige omgeving die nog in het winterkleed zit wat sympathieker maken.
De diesel in F hebben we al gezien voor € 2,37, in ES is die € 1,98. Het wordt langzaam wel een beetje te gek, idiote Putin.

Heel raar: voor de Vielha-tunnel zitten er heel veel duiven gewoon op de weg. Vlak voor de auto vliegen ze op, zo slim zijn ze wel, maar waarom ze dat doen is ons niet duidelijk. Vanwege mogelijke warmte van de weg hoef je het in deze nattigheid niet te doen.
En nog gekker: na de tunnel zijn het hele zwermen kleine vogeltjes die op de weg zitten. Welk soort het is weten we niet, ze zijn iets kleiner dan mussen en zeer bewegelijk.

We overnachten op een grote wandel-parkeerplaats boven Boì op dik 1600 m hoogte waar het behoorlijk mistig is als we daar aankomen. Opeens een knal of er een vogel of een bal tegen de camper aan vloog, maar er is niets te zien. ’s Avonds later wordt het duidelijk: er is in de kast een zak chips ontploft. Inderdaad, de plek waar ongeveer het geluid vanaf kwam.
Foto 602-604

Vrijdag 11 maart 2022. Km-stand 145740. 

Het weer is nog steeds slecht, maar het uitzicht wat beter. Vannacht diverse buien gevallen en vanmorgen is het 2º en het druppelt nog steeds. Dat blijft ook bijna de hele dag zo. 
We gaan langzaam weer de berg af terug naar de N230, een klein stukje naar boven en vervolgens linksaf via La Puebla de Roda aan een kleinere binnenweg. De weg gaat door een prachtig wild stuk Pyreneeën met uitzicht na uitzicht. Bij Graus begint het stuwmeer van Barasona. Helaas regent het nog steeds en is het zicht beperkt. Na Graus voegen we in op de N123 naar Barbastro. En dat is werkelijk spectaculair: 11 tunneltjes, hele diepe kloven, wild stromend water en prachtige plaatjes. Waar twee bruggen boven elkaar te zien zijn, slaan we af naar een dorpje in de bergen. Enkele km’s single-track road met héél weinig uitwijkmogelijkheden. Gelukkig hebben we die ook niet nodig, het gebied lijkt wel uitgestorven en je vraagt je af waarom daar nog ergens een dorp ligt. De vraag blijft onbeantwoord.
Mooie route vandaag die eindigt kort na 3 uur in Barbastro, in afwachting van het einde van het regengebied.
Foto 602-604-610

Foto 618-619-620-623-625

Zaterdag 12 maart 2022. Km-stand 145860. Gewoon zon.

De route gaat vanaf de CP in Barbastro richting Huesca en zou een dikke 40 km zijn…, maar dat doen wij natuurlijk niet. We buigen af naar Abiego en passeren vervolgens Bierge. Een klein stukje verder is de Cascada de Bierge. Dat is een halfronde dam in de Rio Alcanadre, ooit aangelegd voor energie-opwekking.

Foto 632-638-640

Weer onderweg vinden we een mooie parkeerplek om een boterhammetje te gaan eten. Even de stoeltjes buiten en uit de wind genieten van de zon.

Foto 645-648-650

Het bord Mirador de Calcón verwijst naar het stuwmeer boven in de bergen. Mirador betekent uitzichtpunt, point of view, point de vue enz. Het is een weg van ongeveer 4 km heen en terug waar je hopelijk geen verkeer tegenkomt. Maar intussen hebben we al urenlang op een enkele auto na, niets of niemand gezien en gelukkig hier dus ook niet.

Foto 651-653-654-658

Aan bijna het einde van de ‘omleiding’ ligt Aguas waar nog een oude wasplaats bewaard is gebleven. Wassen kun je er wel niet meer omdat dan alle was er groen uit zal komen.

Foto 660

Richting Huesca gaat het verder en we zien onderweg nog het Monasterio de Monte Aragon liggen. De overnachtingsstop is in Huesca, een grote camperplek waar we ongeveer om 4 uur arriveren. Na een kop koffie maken we een wandeling naar de kathedraal, niet zo ver in het centrum. Maar het venijn zit in de staart: scherp omhoog en dat is afzien, poeh poeh.. de kathedraal is wel mooi.

Foto 663- 664-666-674

Zondag 13 maart 2022. Km-stand 145960. Een zonnige dag, max 15º.

Afgelopen nacht heeft het weer ontzettend geregend, maar gelukkig hebben we geen lekkages meer gehad. Wat hogerop in de bergen heeft het gesneeuwd, het is er behoorlijk wit geworden. 
Het eerste wat we vanmorgen is is een hele troep gieren die ruziën om iets wat er in het gras ligt. Omdat er zo veel vogels zijn kunnen we niet precies zien wat het is, waarschijnlijk een konijn of zo.

Foto 676-681

We laten de mooie plaatjes aan ons voorbijschieten, onderweg naar het Castillo de Loarre, gelegen boven de vlakte. De plaatskeuze is waarschijnlijk (ook) ingegeven door strategie: als de aanvallers eindelijk boven waren hadden ze al de pijp uit en en keken dan ook nog eens tegen de hoge kasteelmuren met versterkte torens op. Gelukkig is de weg ernaartoe intussen een prima asfaltweg met aan het eind een grote parkeerplaats. Daarop een wereldreiziger met zijn camper.
Vanaf de P-plaats is het wel nog een behoorlijke wandeling op en af naar het kasteel zodat we ervoor kiezen dat Thea gaat kijken en ik de camper ‘bewaak’.

Foto 688-701-703

Het volgende doel is een klein stuwmeertje dat we van bovenaf al hebben zien glinsteren in de zon. Terug naar de hoofdweg en dan een kiezelweg op van een km of 4. Prima weg, breed genoeg, alleen niet verhard. Op het einde daarvan een klein pad in waar je aan het eind vast wel kunt draaien. Eigenlijk niets te zien, behalve wellicht een stel dat de boterham zit te eten.
Dus, even achteruit steken een breder stuk op….. en dan gebeurt het. Het rechter achterwiel zakt in een dichtgegroeide greppel met als gevolg dat het linker voorwiel in de lucht hangt. En omdat we voorwielaandrijving hebben zonder sperdifferentieel gebeurt er dan dus niets meer zolang dat wiel in de lucht hangt. Dat is behoorlijk schrikken, kilometers van de bewoonde wereld met alleen dat wat oudere Spaanse echtpaar (bleek later) in de buurt. Eerst proberen om wat takken en zand/grind onder dat wiel te leggen en met de camper z’n luchtvering proberen om grip te krijgen. Dat lukt natuurlijk van geen kant omdat alles wat je er onder legt gelijk wegspuit als er enige kracht op komt van dat draaiende wiel.
Enfin, met wat woorden engels en gebaren spreken met de Spanjaarden af dat zij hun auto gaan halen en ons komen ophalen om in het ergens gelegen dorp gaan kijken of er iemand met een tractor er ons wellicht uit wil komen trekken. Zij moeten echter eerst nog teruglopen naar hun auto die ook enkele kilometers terug staat. Dat gaat nog wel een paar uur duren dus. Scheisse.
Maar dan ineens slaat de ideeën-bliksem in: we hebben van die grote oprijblokken bij ons. Gelukkig niet van die kleintjes die je meestal ziet en omdat we die eigenlijk nooit nodig hebben vanwege de niveauregeling denk je daar ook niet zo snel aan. Dus, blokken onder dat ene wiel, eens zo, dan weer zo proberen, camper omhoog of omlaag en ineens, ja hoor we rijden uit het gat. Het heeft een half uur geduurd en de blokken hebben nou ook hun beste tijd gehad, maar alla, probleem vakkundig opgelost. 
Dus, snel die grindweg weer op om die Spanjaarden te achterhalen en dat lukt op het nippertje, ze wilden net in hun auto stappen. En toen hebben we nog gezellig met elkaar koffie zitten drinken en gekletst over de omgeving en waar zij wonen en wij ook natuurlijk. Het avontuur van deze vakantie hebben we (hopelijk) gehad. Wat hebben we niet: foto’s van het malheur want daar hebben we helaas niet aan gedacht…

Foto 694 stuwmeertje is te zien.

We gaan verder alsof er niets gebeurd is en komen bij Los Mallos de Riglos, een heel bijzondere rotsformatie waar de klimmers en de gieren om hun eigen plek strijden.

Foto 710-715-716

We korten de route af en zien onderweg in de verte de besneeuwde Pyreneeëntoppen. In Jaca koersen we op de CP aan, maar dat hadden we kunnen weten: helemaal vol, een stuk of 30 staan er. Gelukkig is er een klein stuk verder, achter het ‘stadio de futbol’ een soort overloopplek en daar was het ook goed toeven met ’s avonds gratis een bak verlichting vanuit het stadion.

Foto 722

Maandag 14 maart 2022. Km-stand 146100. En droge nacht en een natte dag + koud!!!!

Als we wegrijden van onze slaapplaats rijden we eerst langs de Citadel van Jaca, de kathedraal kunnen we vanuit de auto niet zien. Het zijn dan een paar honderd meter tot de ingangsrotonde van Jaca. Daar gaan we niet rechtdoor de grote weg op, maar links af naar Benuès en dan zijn we per direkt weg van de bewoonde wereld. De enige die we de eerst uren tegenkomen is de sneeuwschuiver. Hè? Ja hoor en die blijkt later ook wat hogerop te hebben moeten werken, vanaf zo’n 1000 meter.

Foto 725

Het is een ontzettend verlaten omgeving waar een enkel huis en ruïne staan, maar wel kilometers van elkaar. We willen naar het ‘Monasterio San Juan de la Peña’. Dat zijn 2 kloosters: het bovenste en het lage. Van dat bovenste zijn eigenlijk alleen de buitenmuren er nog, aangevuld met wat moderne bouw, aldus onze reisgids. Maar wat is dat een understatement zeg! De buitenmuren zijn van de oorspronkelijke kerk die nog steeds een hele grote ruimte is, nu met multimedia, maar waarbij een fantastisch museum gebouwd is. Zeer indrukwekkend. Ze hebben de resten van het klooster als het ware overdekt met een gigantisch gebouw waar je op de eerste verdieping over een glazen vloer loopt waaronder je het oude klooster kunt zien. Onderin zijn voorstellingen gemaakt met poppen van hoe het geweest zou kunnen zijn, terwijl langs de randen in de zalen allerhande van de opgravingen tentoongesteld wordt. Geweldig, prachtig en de toegangsprijs van € 7,50 méér dan waard. Het kan niet anders of dit moet vele miljoenen gekost hebben.

Foto 729-732-734-738-740

Het lagere klooster is ook heel bijzonder. Prachtig gerestaureerd met een klein museumgedeelte erin en heel goed onderhouden. Wat het echt bijzonder maakt is de ligging: half onder een overhangende rots gebouwd. Te bezichtigen met het ticket dat we boven gekocht hebben, evenals de Iglesia de Santa Maria waar we hierna nog komen.

Foto 743-745-748-752-753-758

Dat we buiten het seizoen zitten heeft na-, maar zeker ook voordelen. Even langs de weg parkeren waar het eigenlijk niet mag, kan gewoon. Er is toch niemand. Tweede geluk: als we gisteren nog hier waren gekomen, was alles gesloten geweest na 14 uur…
Op de terugweg doen we ook nog, met hetzelfde ticket, het kleine kerkje ‘Santa Maria’. Dat stelt op zich niet zo veel voor, vergeleken met de twee vorige bouwwerken, maar alleen al omdat het zo oud is, is het interessant.
Wat doen we nu? Verder op de route of terug naar Jaca naar de hoofd-CP? We kiezen voor Jaca en lopen nog de berg op naar het centrum om de kathedraal te bekijken. Het zou volgens de weerapp droog zijn tot 6 uur…, maar helaas. Regen, koud. Capuchon op en handschoenen aan. Natuurlijk is de kathedraal dan ook nog dicht. Terug naar ons huisje en koffie!!

Foto 764. Tegenstelling met bloeiende amandelbomen en sneeuw op de achtergrond.

Dinsdag 15 maart 2022. Km-stand 146100. 

Als we wakker worden is het heel ander weer dan gisteren. Het is droog, met een aangenaam temperatuurtje dat overdag oploopt tot zo’n 19º. Ook de zon piept tussen de bewolking door.
De route vandaag gaat naar Hecho ‘and beyond’, nadat we weer even qua verzorging alles bijgewerkt hebben. De CP was zoals meestal hier, gratis incl. grijs en zwart water weggooien en nieuw water innemen. De CP was niet helemaal vol vannacht en de erbij gelegen bus-parkeerplaats ook niet. 

Het eerste stuk over de N240 naar de afslag naar Hecho is niks aan. Wat bochten, maar een gewone provinciale weg met nog ergens een oude Romeinse brug. Als we naar rechts afslaan gaat de weg richting noord, de bergen in. Ook hier is de weg goed te doen, zij het dat de ondergrond nogal hobbelig is. Op sommige stukken is het iets smaller, maar dat verandert als we na Hecho in Siresa komen. Daar wordt de weg eenbaans en slecht onderhouden. Maar dat is nog niet het spannendste: overhangende rotsen, tunnels en wel héél smalle stukken. Wij laten ons niet weerhouden en willen tot het eind… en dat is gelukt. Mooie picknickplaats!
Op de terugweg hebben we veel geluk want we komen niemand tegen want passeren is maar heel sporadisch mogelijk. Sowieso hebben we vanaf Siresa en terug niemand gezien behalve 2 wandelaars, rustend langs het riviertje.

Foto 766-769-772-773-776-785

Wat kilometers verder komen we door een soort maanlandschap, kale bergen van mergel, door de natuur uitgeslepen.

Foto 791

De eerste CP die we bekijken bij het Monasterio de Leyde vinden we niets dus gaan we verder naar Javier. Daar zijn we ruim op tijd om het kasteel en de daar aan vastgelegen kerk te bezoeken. Die laatste is niet zo bijzonder, maar van het kasteel is weer iets speciaals gemaakt. We kopen een paar tickets voor ‘mayores’ (senioren!) en beginnen de rondgang met een aantal schitterend uitgevoerde diorama’s. De verdere toer is prachtig uitgevoerd, ook qua architectuur. Maar daar hoef je Spanjaarden niets meer over te leren.
We lopen de berg weer op naar de CP. we hebben geleerd dat de heilige Javier in dat kasteel geboren is en samen met de Heilige Ignatius van Loyola de regels voor de Jesuïtenorde opgesteld heeft. Die Ignatius die kennen we natuurlijk: hij is ook de naamgever van de Ignatiusstraat, de eigen geboorteplek.

Foto 795-796-799-801-803

Woensdag 16 maart 2022. Km-stand 146330. De hele dag bewolking, geen zon, maar wel 16º

Het wordt tijd om een tankstation met LPG te vinden en verder willen we vandaag eigenlijk niet te veel. Koers naar Pamplona. Na veel heen en weer gedraai, ondanks het appje LPG in Europa, vinden we er een. Helaas, buitengebruik. Op naar de volgende, helaas, buiten gebruik. De jongeman belt naar de overburen, helaas geen gas.
Dat rijden we maar een stuk verder naar een ander deel van de stad. En ja hoor, na een uurtje en een km of 20 of zo, want we verrijden ons hopeloos, gas tanken.
Op naar de CP, maar die is helemaal waardeloos. Daar willen we écht niet staan ondanks dat we toch niet helemaal kieskeurig zijn. Dan maar naar de volgende en dat is de hoofdprijs. Voor een tientje sta je een dag incl. alle faciliteiten op loopafstand van het centrum van Pamplona. Helaas begint die afstand weer met het beklimmen van een heel lange helling, maar dan gaat alles verder prima.

Foto 73-76-77-80-94-96-98-99

In het centrum drinken we nog een kop koffie, d.w.z. 1 espresso + 1 lungo (omdat de espresso wel erg klein was) en 1 cappuccino. Af te rekenen € 4,20 totaal. Zo.
Oh ja, nog vergeten te zeggen: toen we vanaf de CP naar het centrum liepen, was het eerste wat we zagen, de buurman, een tankstation….. met LPG 🙁

Donderdag 17 maart 2022. Km-stand 146430. Het is koud, 8º met noordenwind uit de bergen, ’s middags regen.

Hoe dan ook, aan het weer kunnen we niets veranderen. Alleen als we een dag willen blijven staan ergens, wil je wel een lekker temperatuurtje met bijbehorend zonnetje. Want om nou een hele dag in de camper te gaan zitten…, dat wil je ook niet. 
Voor het ontbijt kopen we een vers stokbrood bij de supermercado annex tankstation. Als we willen uitrijden blijkt er iets niet te kloppen met het mechaniek: ons kenteken wordt niet herkend en dus blijft de slaboom dicht. Via de spreekinstallatie worden we door de meneer aan de andere kant dan uiteindelijk toch vrij gelaten.
We pakken ons dus weer op en vertrekken richting Logroño. Eerst komen we door Puente de la Reina/Gares met een platanenallee en een heel oude pelgrimsbrug. Parkeren is daar onmogelijk dus laten we de kerk voor wat ze is. Waarschijnlijk is die toch dicht zoals we overal constateren.

Foto 810-814

Voordat we in Logroño komen zijn willen we nog het klooster San Pedro de la Rua bezichtigen, maar om daar bijna 2 uur te moeten wachten totdat ze open gaan is te gek. Rechtstreeks  door naar de CP in Logroño dus. Een gigantisch parkeerterrein, voorzien van vele bomen, nog zonder blad. Maar de hele situatie daar is in de regen dermate deprimerend dat we besluiten om enkele km’s verder naar Oyon te gaan. Intussen is de regen opgehouden en hebben we daar een aardige CP gevonden.

Foto 818-820-822-823

Vrijdag 18 maart 2022. Km-stand 146540. Het is nog steeds koud, 8º en wat hoger zelfs maar net 3-4º. Je gaat echt niet zonder jas naar buiten.

Het was een heel rustige nacht, de CP ligt aan de rand van het dorp en buiten enkele hondenuitlaters was er niets. Zelfs geen regen!
Wat we zeker moeten vermelden: het is overal heel erg schoon. Geen rommel te vinden in de dorpen en steden, maar dan ook helemaal niets! Dat is duidelijk geen kwestie van opruimen, maar wel van geen rommel maken.
Ook nog niet gezegd: je moet moeite doen 🙂 om een betaalde camperplek te vinden. Ze zijn bijna allemaal gratis incl. lossen grijs en zwart water en innemen schoon water. Alleen als er stroom is, moet je die betalen. En ook hier ziet alles er prima uit. Het kan dus gewoon.

We zitten sinds gisteren in Rioja, een gigantische wijngebied. Waar je kijkt wijnstokken in 3 soorten. Eerst de omgedraaide L, dan de Y waarbij beide geleid worden langs draden en de nieuwe takken met druiven tot een dikke meter omhoog geleid worden. Als derde nog de Chinese letter in alle vormen: het zijn gewoon stronken tot 20-25 cm hoog, (nog?) zonder geleiding. Op veel plekken zijn mensen al bezig in de wijngaarden met het voorbereidende werk voor de komende zomer.

Wij gaan naar het Balkon van Rioja, een uitzichtpunt van waar je een gigantisch overzicht over het gebied hebt….. als het niet in de wolken zit.

Foto 825-828 (maar wel vanaf een behoorlijk lager punt genomen)

Een paar kilometer voor Pancarbo zijn ineens alle wijnstokken weg en is alles grasland. De hoogvlakte waarover we rijden is 500-700 m hoog en daarom misschien wel niet meer geschikt voor druiven. De weg, de N232 is eigenlijk geen N-weg maar een K-weg. Je ziet een enkele auto gedurende een paar uur, saaiheid troef en ook nog een slecht wegdek. Als toetje geen enkele mogelijkheid om even te stoppen, zelfs niet bij het kerkhof dat we ergens voorbij komen. Enfin, alles gaat voorbij.
We gaan via Oña richting Embalse de Ebro, het stuwmeer van de Ebro dus. Maar het is helaas nog steeds zwaar bewolkt en bovenin de bergen ziet het er dicht uit.

Een tussendoor koffieplek bij Cassalareina langs de Ebro.

Foto 831-832

We pauzeren op een van de 2 CP in Oña, bij een soort ‘natuurhuis’. Maar helaas, we zijn verkeerd en staan ineens achter het seniorenhuis. Komt een verpleger (met mondmasker) naar buiten gelopen en probeert ons duidelijk te maken dat we verkeerd zitten. Dat was van beide kanten lachen gieren brullen: hij geen woord anders als Spaans en wij geen woord Spaans. Gelukkig vind hij het ook wel leuk. Als we begrepen hebben dat we daar weg moeten en achter de poort rechtsaf moeten is alles opgelost.
Een paar meter verder, wel bij de goede CP, lopen we even naar binnen bij het natuurhuis. Daar zegt gelijk een meneer ‘ola’ tegen ons, blij dat er iemand binnen komt. Een heleboel Spaans wordt door ons onderbroken met ’no Espanol’ en English? of Deutsch? Het English wordt bevestigd en er worden folders bijgehaald en op getekend met een pen onder een stortvloed van woorden…. In het Spaans of zoiets, of Engels dat wel heel erg Spaans klinkt. Maar we komen eruit en nemen afscheid van elkaar alsof we langjarige vrienden of zelfs familie van elkaar zijn.

Op zijn aanraden maken we een toertje naar Frìas en komen dan weer terug in Oña. Nu kijken of we het klooster nu kunnen bezichtigen, maar helaas, alles dicht.
Hopelijk is het morgen als we verder gaan in de bergen wat helderder.

Gedenkwaardige ontmoetingen vandaag.

Foto 844-845-847-849-002-005-006-007-010-011-012

Foto 013-015-016 uit Oña

Zaterdag 19 maart 2022. Km-stand 146710. Het wordt beter; er is een flauw zonnetje, wel nog steeds koud (8º).

Eerst nog even de camperplek in Oña.

Foto 017

Op een stel nogal luid pratende mensen om kwart voor zes vanmorgen was het goed toeven hier. We vervolgen onze route naar het Embalse del Ebro. Het eerste van vele stuwmeren die door de rivier de Ebro gevoed worden. Het meer ligt op ongeveer 870 meter hoogte  en de weg ernaartoe is nog steeds de N232 die intussen wel pogingen doet zijn leven te beteren. Het landschap is mooi geworden en het wegdek soms ook. De P-plaatsen ontbreken echter nog steeds.
Een opvallend landschap, hooggelegen en geen bomen, heideachtig. We zien overal paarden grazen, soms een paar koeien of schapen.

Foto 020-025-024

We rijden onderlangs naar Reinosa, aan de andere kant van het meer. Daar doen we even wat boodschapjes alvorens we de weg oprijden richting de Picos de Europa, meer precies de Pico de Tres Mares. Maar ruim voordat we op bijna 2200 m aankomen houdt het bij 1730 meter al op. De weg ligt nog onder de sneeuw en we kunnen dus niet verder. Oké, dan maar wat foto’s maken en terug. Probleem is nu alleen dat de weg nogal smal is en op het einde waar een mogelijkheid zou zijn om te keren, staat het vol auto’s. Dan maar een kilometertje of zo achteruit terug, totdat we een plekje hebben waar de achterkant over de berm kan hangen en de voorkant net geen vangrail raakt. Probleem opgelost.

Foto 028-039-043-044

Terug naar beneden, even tanken in Reinosa en naar een CP ergens aan de noordkant van het meer. Prima plek met alles excl. stroom erbij en alweer gratis. Campervriendelijk land tot nu toe. Maar dat zal straks aan de kust wel anders worden.

Foto 47-50-51

Zondag 20 maart 2022. Het is nog steeds koud (8º) met een koude wind. Het voelt dus nog als veel minder aan. Maar de zon schijnt wel.

We maken het rondje om het Ebro stuwmeer bovenlangs af in noord-oostelijke richting en aan het einde links na Corconte naar het noorden, richting Santander. Binnen de kortste keren zitten we duidelijk hoger: boven de 1000m is er geen boom meer te zien. 
Ala we aan de andere kant van de bergrug zijn, rijden we weer een stukje naar boven naar de grotten van Puente Fiego. Met een beetje geluk kunnen we parkeren en verder omhoog wandelen naar de ingang. Dan blijkt dat we zeker 1,5 uur moeten wachten tot het volgende blok naar binnen kan. Dus, terug naar de camper en weg naar Altamira. Daar eten we op de gigantische P-plaats eerst een boterham en zien dan aan de kassa dat we nog 50 min. hebben voordat ze om 3 uur sluiten, maar dat blijkt voldoende. Alweer geluk: op zondag is de toegang gratis. Dus zien we in de nagebouwde grotten hoe het vanaf 15.000 jaar geleden tot 1875 gegaan is.
De toelichting: het is dus 15.000 jaar geleden begonnen en heeft ongeveer 3000 jaar geduurd dat de mensen de tekeningen hebben gemaakt. Toen stortte de ingang van de grot is en in 1875 werd de grot weer ‘ontdekt’. Tot 1980 ongeveer kon men de originele grotten bezoeken (75.000 bezoekers per jaar) waarna het aantal gelimiteerd werd tot 8000/jaar. Uiteindelijk is in 2000 besloten om de originele grotten te sluiten voor bezoekers omdat de adem van de bezoekers en de verlichting oorzaak waren van aangroei van algen. De tekeningen zouden zo uiteindelijk verdwijnen. Dus werd het geheel op originele formaat nagebouwd en dat kun je dus nu bezoeken. Alles bij elkaar de moeite waard, heel mooi gedaan.
Als we weer buiten zijn is het zeker 20º, blauwe lucht en volop zon.

Foto 47-50-51

Maandag 21 maart 2022. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje.

We stonden op de CP in Reocin, een gigantisch geasfalteerd terrein vlak bij het station en de spoorlijn. Die laatste is er nog een van de ouderwetse soort: kedeng, kedeng enz. Gelukkig rijdt de trein ’s nachts niet, maar ook ’s morgens hebben we niets gehoord totdat de wekker ging. We zijn intussen wel wat gewend.
Niet echter dat we gisteravond besodemieterd zijn in het restaurantje. Hebben we eindelijk wat gevonden wat open is vóór 8 uur ’s avonds of vaak nog later, moeten we uiteindelijk 65 euro betalen voor een ‘menu del dia’ + een half litertje witte wijn. Het menu bestond uit een halve kip met uien (smaak goed), veel te zoute diepvriesfrietjes (met lekkere gefrituurde auberginebloemen) en een salade waarover te veel azijn gegooid was. Het toetje: in melk gekookte rijst met kaneelpoeder. Met de helft was het goed betaald geweest. Enfin, weer een ervaring rijker: de volgende keer vragen we eerst wat het kost. De overigens vriendelijke man heeft er een zeer slechte beoordeling op Googlemaps aan over gehouden.

Wij gaan verder met onze toer, richting de kust. Eerste stop het middeleeuwse stadje Santillana, parkeren voor 1 euro en een leuke wandeling door de stad, omhoog en omlaag…..

Foto 59-60-62-64

Foto 68-70-71

Volgende plaats is Comillas, een iets kleiner stadje dan de vorige, maar zeker zo aardig. Maar vooral het “Capriccio de Gaudí” trekt de aandacht. Een huis (nu museum), tot in de kleinste details door Gaudí ontworpen en gebouwd voor de weledele heer Máximo Díaz de Quijano (1841-1885). Die meneer had veel geld verdiend als advocaat in Cuba, ten dienste van een of andere Spaanse markies. Terug in Spanje werd hij beschouwd als een “indiano”, een term voor Spanjaarden die hun fortuin in de Amerika’s verdiend hadden. Leuk stulpje voor de vrijgezel die hij was.

Foto 74-76-77-79-80-81-83-85

Rijdend langs de kust met onze eerste blik op de oceaanvaat bij San Vicente op hoe ver de brakke gronden het land in reiken.
Ook het contrast tussen de bergen links en de zee rechts voelt vreemd aan. Op sommige plekken is het net de Engelse kust en toch ook weer niet.

Foto 87-89-92

We draaien weer naar links, landinwaarts, naar Panes waar weer een hele grote CP wacht. Ook hier weer overnachten en met V+E, gratis. Morgen verder de bergen in.

Dinsdag 22 maart 2022. Km-stand 147045. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje.
Wat er bij het weer niet bij staat is dat het afgelopen nacht stormachtig waaide. Regelmatig schudde de camper flink heen en weer.

We vervolgen onze route langs de Rio Deva de bergen in: eindstation Fuente Dé, vanwaar wintersporters ’s winters de bergen in gelift worden. Voordat het zover is, moet we zo’n 50 km de weg volgen, en straks ook weer terug want einde is einde in dit geval. Maar de weg is het doel en dat wordt nu weer eens bewezen. Wat een geweldige route in een fantastisch mooie omgeving. Direct nadat we de CP afrijden begint het al: de weg wordt almaar smaller en de rotsen komen steeds dichter bij de rand van de weg. Passeren is meestal nog mogelijk, mits je niet allebei in een vrachtwagen zit 😉 Kilometers verderop is het wel weer wat breder, maar het blijft opletten.

Foto 103

Onderweg bekijken we het kleine kerkje Santa Maria de Lebeña uit de 10e eeuw. Pre-romaanse bouwkunst met een plattegrond als een Grieks kruis, met kenmerken van Arabische bouwkunst. Heel bijzonder.

Foto 105-113-121

Een stukje verderop, na een weg van een paar kilometer met 15% stijging ligt het klooster Santo Toribio de Liébana waar naar het schijnt een splinter van het kruis van Jezus bewaard wordt. Mooie plek, waar een paar honderd meter verder een kapelletje ligt aan de Mirador Ermita de San Miguel met schitterende uitzichten.

Foto 126-129-130

Enfin, als we constateren dat de toer vandaag zeer de moeite waard was, hebben we onderweg nog wat boodschappen gedaan en staan we weer op dezelfde CP als gisteravond. Stonden we gisteren nog met z’n drieën hier, vandaag hebben we de gigantische plek helemaal voor onszelf.

Woensdag 23 maart 2022. Km-stand 147155. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje van 14º.

Als we weer alles bijgewerkt hebben en nauwelijks onderweg zijn komen we alwéér een Nederlandse camper tegen, gisteren ook al 2. Gelukkig in de weken daarvoor geen enkele, dus het gemiddelde blijft laag 🙂
Het is heel vreemd weer. Afgelopen nacht ook weer, bijna windstiltes afgewisseld met forse rukwinden. Sowieso is het raar verdeeld in Europa: de enige plaatsen met wolken en regen zijn Spanje, Portugal en Marokko. Dat staat tegenover een groot hogedrukgebied boven Duitsland waardoor de rest van Europa alleen maar zon en lenteachtige temperaturen heeft. Wij hebben nog geluk omdat de regen de Pyreneeën niet over komt en wij dus ook nog goed zitten, behalve dan dat het thuis warmer is als hier. Wij hoeven in ieder geval niet te zweten terwijl de zonnepanelen, thuis en hier, hun werk gewoon doen.
Wij gaan verder en staan al snel stil op een koffieplek met uitzicht op de kenmerkende berg van de Picos de Europa, de Pico Uriellu (die met die schuine bovenkant). De Pyreneeën verrassen elke dag weer, zo afwisselend is het steeds.

Foto 142-145

Volgende stop is Covadonga, een bedevaartplaats met de Cueva Santa, de Heilige Grot waar de bedwinger van de Moren, Pelayos, begraven ligt. Weer blijkt dat vroeg in het seizoen op weg zijn grote voordelen heeft. We kunnen tot helemaal bovenin komen met de camper. Als je dan ziet dat er 4 gigantische P-plaatsen onderweg zijn, de eerste zeker 5 kilometer voor de grot en kerk, met buspendeldienst, dan kun je je voorstellen hoe druk het hier soms is. Wij parkeren de camper daarna op P-3 en brengen de middag luierend en moederziel alleen op die plaats door. 
Maar om nu op die ontzettend eenzame plek te overnachten lijkt ons niet zo leuk. Dus koersen we naar Cangas de Onis, waar op de officiële plekken 2 GB-busjes en wij staan en op de on-officiële plekken zo’n 20 andere. Volgens de politieagente mag je overal op de P-plaats parkeren met de camper, mits je binnen de lijnen blijft. Waarschijnlijk heeft zij die 20 anderen niet zien staan……
De pizza die we gaan eten in het midden van de stad was erg goed en incl. wijn met 21 euro (alles bij elkaar) z’n geld zeer waard.

Foto 146-148-154

Donderdag 24 maart 2022. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje van 14º.

Het eerste wat we ’s morgens zien is de oude Romeinse brug bij de uitgang van de stad, vlak naast de huidige. Vlak daarna ligt een auto-werkplaats met ‘reparatie van alle merken’. Desgevraagd zijn zij bereid om van een van de twee ‘running-lights’ die niet brandt, het peertje te vervangen. Daar is in de motorruimte heel moeilijk aan te komen, maar het is gelukt. Alweer een probleem opgelost voor een hele 5 euro.

Foto 157

Volgende doel is het Playa Cuevas del Mar, maar om op de bijbehorende P-plaats te komen moet je een tunneltje door en dat gaat voor ons alleen maar als we het complete dak van de camper slopen. Gelukkig kunnen we er nét voor (gelukkig weer niet druk hier) ook even de auto parkeren. We lopen zo het mooie strandje op.

Foto 159-160-162 (voor de keien is het zand hoor)

Via Ribadesella waar ze ook weer grotten met prehistorische schilderingen hebben gaan we naar Cueves waar net achter de Cuevona de Cuevas is. Een hele grote grot waar de weg ‘gewoon’ doorheen loopt. Oké, enkelbaans maar dat maakt het alleen maar spannender. Na de eerste bocht is het op een enkele lampje dat de wanden verlicht ineens zo donker dat je niet anders kunt dan stapvoets rijden. Een heel aparte ervaring. Overigens moet je na het einde ergens zien te draaien want de weg loopt een klein stukje verder dood.