2018-2 Noorwegen

Week -1
Week 1
Week 2
Week 3
Week 4
Week 5
Week 6
Week 7

Afgelopen maanden is de camper opgewaardeerd van maximaal 3500 kg naar 4800 kg door het monteren van full airsuspension. De camper rijdt nu rustiger, er wordt minder geluid doorgegeven naar het interieur. Flinke gaten in de weg zijn zijn nog steeds flinke gaten, maar verder is alles toch wat ‘gladder’ geworden. Na een keer zakken is ook het C1-rijbewijs in da pocket. Daarom rijden we we nu helemaal legaal rond en als we ergens stoppen is 1 druk op de knop voldoende om waterpas te staan.

Dus vertrekken we op vrijdag 20 april naar Schelluinen. Voor degenen die niet weten waar dat ligt: zo’n 4 km ten westen van Gorinchem of, zoals het vroeger heette, Gorcum. We staan op een prachtige camperplaats annex camping, de zon hoog aan de hemel met een temperatuurtje van dik 25 graden. Het complex hier heet Kweetal, dat staat voor Kennis, Wetenschap, Educatie en Techniek ALblasserwaard. Er is namelijk niet alleen camping, maar ook agrarische kinderopvang en een grote ‘schuur’ die nooit schuur geweest is. In dat gebouw een grote zaal met dito keuken en voorzien van de modernste technisch hulpmiddelen zoals een beamer enz.. Er bovenop liggen meer dan honderd zonnepanelen waardoor ze zelfvoorzienend zijn zonder gas-aansluiting. Het gaat te ver om hier de filosofie achter alles uit te leggen, daarvoor zie kweetal.com.

We zijn van alle gemakken voorzien hier en dat voor een zeer zacht prijsje van € 10,-

Zaterdag 21 april 2018.

Nog steeds prachtig weer. Om kwart over een staat de koffie klaar in de grote zaal en een kwartiertje later begint het kennismakingsweekend voor de Noorwegen-reis pas echt.  Onder de deelnemers Kees en Nel Michels die we nog kennen van de Ierland-reis en een paar uit Reuver dat weer een paar medereizigers naar Corsica-Sardinië kent. Het wordt vast en zeker een mooie reis, horende wat de reisleiders gedurende de middag over de reis allemaal vertellen. Dat komt tzt wel terug in het reisverhaal.

’s Avonds een buffetje met nasi enz.

De camperplek staat helemaal vol, niet alleen met collega’s, maar ook nogal wat ‘losse’ campers.

Zondag 22 april 2018.

Het gaat richting de 30 graden vandaag met een licht briesje. Een perfecte dag om naar Gorinchem te fietsen.

Voordat het zover is, eerst gezamenlijk ontbijten. Daarna kunnen de liefhebbers kennis maken met het zweedse spel ‘kubben’ en de rest krijgt uitleg over de app ‘camperplaats’ van de NKC en hoe je daar de route in moet zetten. Althans, dat laatste is de bedoeling, maar de kennis van Peter de ARB (assistent-reisbegeleider) gaat net niet ver genoeg. komt thuis wel goed.

Gorinchem is een leuk stadje waar op dat moment een jazz-festival aan de gang is. Terrasjes overladen vol en veel mensen op de been.

Als we terugkomen besluiten we te gaan eten in ‘het eethuis’. We zijn ruim op tijd terug voor Tatort…. want als het ff kan willen we dat graag zien. Het eethuis is binnen de moeite van het bekijken waard. Wat daar aan de muren en aan de plafonds hangt is niet te tellen en in een grootse variatie. Als je moet wachten op het eten hoef je je niet te vervelen.

Maandag 23 april 2018.

Wat een verschil: het is wel droog, maar ook een graag of 15 minder en er staat een aardig fris briesje. Maar zitten blijven is geen optie, dus kist achterop, Toby erin en trappen maar. We fietsen langs de Giessen in een prachtige omgeving. Een slingerend weggetje, meestal als ‘single track road’ uitgevoerd, omzoomd door de mooiste huizen en dito tuinen. Daarbij overal water, water, water tussendoor. Veel fruitbomen staan in bloei met witte of roze bloemen. Kastanjebomen doen volop mee. We zijn zo onder de indruk dat we vergeten zijn om foto’s te maken.

Ook overal de voor de polderlandschappen zo bekende knotwilgen. Soms heel veel bij elkaar als in een kwekerij, bedoeld om de wilgentakken te oogsten. Die worden dan in bundels bijeen gedaan, gaan naar de verwerker die er matten van maakt en vervolgens naar het tuincentrum waar wij ze kopen om de tuinpoort zichtdicht te maken.

In Hardinxveld/Giessendam draaien we terug en gaan via een andere route, weer via Gorinchem, terug naar de camper waar we er dan zo’n 35 km op hebben zitten.

Dinsdag 24 april 2018.

Het begint nogal grijs en behoorlijk fris, maar in de loop van de middag is er toch af en toe een waterig zonnetje en loopt de temperatuur op tot 17 graden.

We rijden kreuz und quer door de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden. Zo heet het poldergebied dat omzoomt wordt door de Lek aan de bovenzijde en aan de onderzijde door achtereenvolgens de Noord, de Beneden-Merwede, de Boven-Merwede en in het oosten door de Linge. Een mooi stuk Nederland (alweer!). Ook vandaag weer een heel mooie tocht we langs prachtige woningen en tuinen. Langs de Lek rijden we kilometers over de dijk met aan de linkerhand de boerderijen en dijkhuisjes, soms een klein dorp en overal weids uitzicht. Het eindpunt van de Alblasserwaard in het westen waar Noord en Lek bij elkaar komen is Kinderdijk, bekend vanwege de 16 molens die er staan. We zien ze vanuit de verte. Daar zijn 2 redenen voor: je mag er nergens een bus/vrachtauto/camper parkeren en als dat wel zou mogen is er nergens plaats. Zelfs nu, buiten het seizoen, is het er druk. Gauw doorrijden maar.

In Sliedrecht is in de vroedere woning van broer en zus Volker het Nationale Baggermuseum gevestigd. Dat is een heel interessant gebeuren. Zoals we de gids horen zeggen: waar water is zijn schepen en moet er gebaggerd worden. In het museum blijkt dat heel veel uitvindingen op dat gebied, zeg maar vanaf 1400 (!), gedaan zijn door Duitsers en Engelsen, maar dat de Nederlanders dat uitgewerkt hebben en ermee gewerkt hebben. Zoals nu iedereen wel weet, zeer succesvol. De moeite waard dat museum.

We staan vannacht bij camperplek ‘boerderij het koeiestalletje’

Morgen rijden we nog eens langs de Giessen omdat het daar zo mooi was, vervolgens naar Arkel en dan langs de Linge naar Leerdam waar we het Nationaal Glasmuseum willen bezoeken. Morgenavond zijn we thuis.

Dan gaat het vrijdag naar de reünie van de Corsica-Sardinië reis van vorig jaar.

We melden ons weer als we op 17 mei vertrekken naar Noorwegen.

Donderdag 26 april 2018.

Toch nog even terugkomen op gisteren. Via Gorinchem rijden we inderdaad langs de Giessen naar Arkel. Onderweg moeten we een tijdje wachten op het opladen van een heimachine op een dieplader. Dan bedenk je dat er zonder heien ín deze grond, er óp niets gebouwd kan worden. De grondwaterstand is hier overal niet meer dan 30 cm onder het maaiveld.

Het gaat verder langs de Linge naar Kedichem en Leerdam. De dijk langs de Linge is heel hoog en spits, de weg erbovenop nogal smal. Weer een aparte ervaring.

In Leerdam bezoeken we het Nationaal Glasmuseum en een stukje verderop de Glasblazerij.

Er is nog tijd voor een bezoek aan het Hofje van Mevr. van Aerden. En dat blijkt een echt pareltje. Geboren in 1677, rijk geworden en bij testament bepaald dat er een hofje gebouwd moest worden voor alleenstaande dames. Dat is 8 jaar na haar dood en precies honderd jaar na haar geboorte gerealiseerd. Het moest gebouwd worden in Den Haag waar zij woonde, maar daar was het te duur en bovendien woonde haar familie in Leerdam. De Prins van Holland werd om toestemming gevraagd om van het testament af te wijken en dus staat het hofje met 12 woningen (omdat er ook 12 apostelen zijn) nu in Leerdam. Mooi gerestaureerd met een passende binnentuin en een buitentuin zoals die toen gebruikt werd: allemaal nuttige bomen en planten. In het bijbehorende museum  (hoofdgebouw van het hofje) de enig kunstcollectie uit de 17e eeuw die in zijn geheel bewaard is gebleven. Prachtig en zeer de moeite waard. Werken van bekende schilders waaronder een schilderij van Frans Hals en een van een leerling van Rembrandt waarin duidelijk de hand van de meester te zien is. Er hangt voor miljoenen aan de muren.

Tot 17 mei!

………………………………………………………………………………………………………………………….

En dan is het opeens zover: donderdag 17 mei. Het weer werkt weer eens goed mee. Niet te warm met zonnetje. De laatste spulletjes pakken en om 11 uur zijn we met km-stand 101135 op weg.

We rijden eerst langs Tielen omdat op het display het symbool van de reservegasfles aan is terwijl we die helemaal niet hebben. Bovendien lekt de friswatertank ineens. Maar, invoeren van een code op het display en wat gefrunnik aan de aflaatkraan van de tank, en we zijn op weg. Verder niets te vertellen over de toch wel saaie Duitse autobanen. Eerste stop is dezelfde als bij de reis naar Denemarken: Wildeshausen, een klein stukje onder Bremen. Met een beetje geluk staan we dus morgenavond (weer) in Denemarken.

Tegenover ons staat een camper met een duits kenteken uit Daun (Eiffel). Maar het blijken bijna-oud-buren te zijn van ons: ze komen eigenlijk uit Horst, maar wonen nu in de Eiffel. ’s Morgens waren ze vertrokken uit Lottum waar ze geweest waren vanwege de verjaardag van de dochter die daar woont. Kleine wereld weer.

Om even te weten: verzamelen is op 30 mei 9 uur 30 in Uddevalla in Zweden bij de dierenarts. Toby moet daar een ontwormingspil innemen, anders mag hij Noorwegen niet in.

Km 101442

Vrijdag 18 mei 2018, dag 2.

Het is 13 graden en de hele dag blijft onder de 15. Bewolkt totdat we op de camperplek in Flensburg staan en dan breekt het zonnetje door. Niet in Denemarken dus omdat deze plek in het boekje er mooi uit zag en dat klopt ook wel. We krijgen zo tegen half vijf de bijna-beste plek en dat is geluk hebben op de vrijdag voor Pinksteren. Na ons komen er zeker nog 50 campers kijken waarvan het verreweg grootste gedeelte weer kan vertrekken, geen plaats meer. Bovendien hebben alle campers die na ons komen geen uitzicht meer over het water. Een kleine haven die aansluit op een grote baai. Aan de overkant liggen een veerboot van Irish Ferries op de werf met de naam “W.B.Yeats”, bij wiens graf we in Ierland geweest zijn.

Km 1017743

Zaterdag 19 mei 2018, dag 3.

Het is 11 graden maar de voorspellingen voor vandaag en zelfs de komende week zijn  prima. Het weer wordt in het noorden beter dan in het zuiden, minder regen en meer zon.

Wat te doen op de dag dat William en Meghan trouwen en de zwaarste etappe in de Giro d’Italia voor de deur staat? We willen op 26 mei in Kopenhagen zijn zodat we 2 dagen hebben om de stad te bekijken.

Als dit geschreven wordt besluiten we om hier te blijven vandaag en straks de fiets te pakken naar Flensburg. Dan zien we wel verder.

Langs de nieuwe jachthaven met rondom bijzondere woningen trappen we de berg op om een stuk verder naar de watertoren te gaan. Een bijzonder gebouw in de vorm van een bloem, bovenin geen stampers enz. maar 1,5 miljoen liter water. Die kennis en nog veel meer wordt allemaal verteld door de medewerker van de watervoorziening die hier zijn overuren mag maken. Lekker buiten voor de deur in het zonnetje zitten en af en toe een praatje met de bezoekers. Niet verkeerd. Bovenop een mooi uitzicht over Flensburg na het oplopen van 135 treden…. grapje, er is een lift!

We rijden de berg af en parkeren de fiets aan de rand van de Südermarkt bij de Nicolaikirche. Een kerk met een apart altaar en een schitterend orgel. Wat weer opvalt, buiten is de markt aan de gang en binnen is het doodstil.

Na verkenning van het centrum pakken we weer de fiets en gaan naar de oude werf en haven waar een heleboel oude zeilschepen liggen. Indrukwekkend hoe dat vroeger ging. Na terugkomst zitten we lekker in het zonnetje bij de camper tot etenstijd. Dan bewijst de fiets zijn nut weer en gaan we naar een nabij gelegen restaurant: voor Thea zalm met een chilisaus en gegrilde perziken. Voor mij asperges ‘auf Schweizerisch’, overbakken met kaas en rösti’s. Heel lekker allemaal.

Nog steeds schijnt de zon en dan staat er eerst een Duitse man met hond en antieke camper en daarna een Schot met hond hier te kletsen. Als we op moeten schrijven wat die allemaal vertelden, zijn we een boek verder….

Zondag 20 mei 2018, 1.Pinksterdag, dag 4.

Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat zon met een dikke 20 graden. Uit de wind heet. In de wind gaat het nog. Korte broeken-weer.

Natuurlijk beginnen we deze Pinksterzondag met spek en eieren en we vertrekken uiteindelijk pas na de koffie. Rustig aan dus.

De voorruit is van vliegen en van stof ontdaan. De plek hier is namelijk zeer stoffig of volgens de recensies, zeer modderig. Het is gratis maar jammer dat er niet meer aandacht aan gegeven wordt. De lokatie is prima en voor een verzorgde plek is men best bereid te betalen. Asfalteren, struiken weghalen en plekken aangeven is al voldoende. Afval, water en stroom zijn niet perse noodzakelijk, dan blijven mensen toch maar te lang staan 🙂

De route gaat via een uitvergroot Zuid-Limburgs landschap (zoals iemand het eens verwoordde) eerst naar Kolding, de laatste plaats op het ‘vasteland’ van Danmark. We rijden door het centrum van Kolding, maar dat is helemaal niks. Via de oude brug komen we op het eiland Fünen. 

Je merkt hier wel dat de natuur achter loopt bij ons: veel bomen hebben net fris-groene blaadjes gekregen en het koolzaad staat fel geel te zijn terwijl het meer naar het zuiden al zo goed als uitgebloeid is.

Voor de boterham stoppen we, bij toeval, bij een klein peperkoekenhuisje waar een paar dames-kunstenaars exposeren tijdens deze pinksterdagen. We kopen er een leuk schilderijtje.

En als we het dan toch over het boekje hebben: de camperplek in Bogense valt daar ook onder. Zie foto’s:

Km 101900

Maandag 21 mei 2018, 2. Pinksterdag, dag 5.

Het blijft kortebroekenweer, rond de 20 graden en volop zon.

In de haven van Bogense liggen 2 camperplekken: eentje bij een bedrijf voor 100DKK en eentje op de kop van de haven voor 160DKK. Wat is het verschil? Bij de ene heb je geen uitzicht, bij de andere kom je niet uitgekeken. Desondanks is de prijs (ongeveer € 22,50) niet te rechtvaardigen. Wat hoort erbij: betalen aan de automaat op 400 m, toilet en douche (niet gratis) op 100 m, stroom wel gratis. Water tappen langs de andere havenkant en toilet legen na veel zoeken een kilometer omrijden. Maar oké, de eerste 3 nachten onderweg waren gratis, dat drukt het gemiddelde 🙂

We rijden uitgebreid door het stadje alvorens we de route opdraaien. Volgens het boekje moeten we bij het niet te missen bord Smidstrup / Guldensteen rechtsaf. Dat zien we dus niet en rijden vervolgens een dikke 10 km later weer terug. Daar staat een slot met beeldentuin…. alleen die beelden hebben ze weg gehaald. Het slot is mooi van een afstand want dichtbij mag je niet komen; privé. Dan maar koffie.

De volgende stop is het Glavendruplunden monument. Een steen-tuin annex bos waarin de steen staat met de langste vikingen-inschrift van 210 tekens in Denemarken. Wel te lezen…., niet te begrijpen.

Odense is de derde stad van Denemarken. En dan moet je een beetje geluk hebben, de meest bedrijven zijn dicht en zo vinden we een, normaal gesproken illegale, bedrijfsparkeerplaats naast een propvolle gewone plaats dichtbij het centrum. Parkeren is vandaag gratis zo blijkt als we wat in de meter willen doen.

In de stad is een soort Venloop aan de gang, maar verder is er ook helemaal niets. Winkels dicht, de weinige terrasjes open.

Wat moet je er verder van zeggen? Het heel oude stuk met het huis van Hans Christian Andersen (de schrijver van vele sprookjes zoals Hans en Grietje) is leuk. Interessant is de bouw van een gigantische parkeergarage pal tegen het centrum aan waardoor je overal om moet lopen. 

De St.Knuds-dom heeft een gouden altaar, de kerk van buiten zou je zo voorbij lopen. Tegenover de kerk het imposante raadhuis. De stad zelf is er een uit vele. Het Odense-slot is in gebruik bij de EHBO-post voor de wandelaars.

We vertrekken richting Gadet. Niet opzoeken: staat niet op de kaart. Volgens ons Womo-boekje is daar een prima overnachtingsplek en dat blijkt te kloppen. Pal aan het water van de zeearm die naar Odense gaat en precies bij het loods-station. De loodsboot vaart af en aan om de loodsen op de schepen te brengen en weer terug te halen.

In het boekje staat ook dat kunstenaar Jens Bohr hier op nummer 14 woont. Na enig zoeken vinden we een brievenbus met dat nummer en lopen een paadje in. Eind het eind daarvan staat een roestige bestelwagen en ook een broeikasje. Beide bijna compleet verdwijnende in het onkruid. In het kasje beweegt wat en we roepen ‘hallo!’. Komt er een vrouw tevoorschijn die desgevraagd bevestigt dat Jens hier woont en dan zien we pas het huis dat een stuk de heuvel op ligt. Er volgt een bezoek aan zijn atelier en een geanimeerd gesprek. De bekende kunstenaar heeft uit zijn bijna 40-jarige carrière veel werk op zijn naam staan. Zie de website www.jensbohr.dk. Hij maakt vooral houtsnede-prints. Dat is ongeveer hetzelfde als drukken met lino-sneden maar dan met houten platen, voornamelijk berken. Lino vindt hij ‘te vet’ en inderdaad, het verschil is heel duidelijk te zien. Met zo’n plaat drukt hij een beperkt aantal prints. Eerst kleur 1, dan wordt de plaat bewerkt voor kleur 2, vervolgens weer een bewerking voor kleur 3 en eventueel nog meer. Zo kun je dus nooit meer nieuwe afdrukken maken van een gebruikte plaat.

Ook de gedrukte wandtapijten in het Vikingermuseum van Ladby en het scenario van de Vikingfilm daar zijn van zijn hand.

We vertrekken met een mooie kaart waarop een afdruk van een van zijn grote werken. Zijn originelen zijn nogal duur…

Ook nog leuk om te weten. Het huis heeft hij toen gekocht van de maatschappij die de loodsen regelt hier. Het geld daarvoor had hij gewonnen in een loterij. Ook kocht hij daarvoor de drukpers en andere gereedschappen. Sindsdien kan hij zijn kostje verdienen met zijn kunst.

Km 102003

Dinsdag 22 mei 2018, dag 6.

Vandaag nog tot laat in de avond nóg beter weer als gisteren.

Dan sta je op een erg rustige plek en wordt er bedacht om ’s morgens vroeg met drie man, twee auto’s, een minigraver en een hoop geouwehoer een gat te komen graven van ongeveer 1 m3. Na een dik uur gaat er een waarschuwingspaaltje erbij en weg is iedereen. Wij zijn rond half tien weg naar onze eerste stop in Marhøj. Daar ligt het grootste eenkamergraf van Denemarken. Je moet er wel op de knieën kruipend naar binnen door een 7 meter lange gang en komt dan uit in de grafkamer van een meter of 10 lang. Het graf stamt uit de boerensteentijd, ongeveer 3000 voor Chr.

We tuffen verder naar Kerteminde en zetten de camper op de parkeerplaats bij het museum van Johannes Larsen (1867-1961). Je loopt een stukje de heuvel op en komt bij de molen en bij het museum. Binnen is veel meer te zien dan alleen het werk van de naamgever. Mooi museum.

We halen Toby op en in Kerteminde lopen we daarna nog de Langegade af. Aan het eind van de flaneermijl permitteren we ons een pitta-broodje, recht tegenover de kerk. Van buiten heel gewoon, van binnen heel mooi. De kerk, niet het broodje…

In Sønder Næra zoeken en vinden we de Sognekirke en weer valt op hoe prachtig verzorgd de kerkhoven hoer overal zijn. Binnen in de kerk is nog een oud stukje fresco te zien.

Het grote herenhuis Lykkesholm is geweldig om te zien, maar je mag er helaas niet in. Zou ook een mooie overnachtingsplaats kunnen zijn, jammer.

De Gislev Kirke, waar wel een aantal mooie fresco’s te zien zijn, is helaas dicht. Een oude man die aan het werk was op de begraafplaats sprak alleen Deens en kon ons niet duidelijk maken of en wanneer de kerk open zou zijn. Helaas.

Dus gaan we naar onze overnachtingsplek bij de Egeskov Mølle. Onderweg komen we langs het Egeskov slot. Dat schijnt erg mooi en ontzettend uitgebreid te zijn met vele tuinen, diverse tentoonstellingen enz. enz. Je hebt er een dag voor nodig volgens het boekje, maar dat hebben we er niet voor over. Misschien als we nog eens in Denemarken komen. Nu moeten we gaan denken aan de planning want Kopenhagen willen we in ieder geval zien voordat we op de avond van 29 mei bij de dierenarts moeten zijn.

Km 102097

Woensdag 23 mei 2018, dag 7.

Het kan niet op met het weer. Vandaag opnieuw stralend bij ongeveer 25 gr.

We maken nog een foto van die mooie molen omdat nu de zon goed staat.De molen vangt geen wind met zeilen, maar met platen die met een ingenieus mechaniek onder een hoek op de wiek gezet kunnen worden. Geen klimmen in de giek en nooit te veel of te weinig windvang. Ook het draaien van de molen gebeurt via een windvaan die waarschijnlijk een signaal aan een motor geeft.

Prima overnachtingsplaats geweest.

We toeren vandaag een beetje ‘durch die Gegend’. Eerste halte is Svendborg. eigenijk is het enig belangrijke hier de Dom, maar die zit op slot. Jammer. Verder naar Lundeborg waar we aan de haven de boterhammen smeren.

Het landschap blijft mooi. Rustig, heuvelachtig, zonder stress. Boerderijen en af en toe een slot dat de moeite waard is om te zien. Binnenkomen kan bijna nergens omdat die dingen gewoon bewoond zijn. Geen idee hoe ze aan het geld komen om dat allemaal te onderhouden. Boerenbedrijf, congressen enz. enz.?

Langs de weg ligt de zogenaamde ‘Damestenen’, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Een brok graniet van ongeveer 1000 ton met een omvang van 46 meter. Natuurlijk is er een verhaal bij bedacht over een vrouwelijke reus (Dame) die de steen om een of andere reden hierheen gesleept had.

Slot Holckenhavn wordt bewoond door de 14e generatie. Groot en prachtig onderhouden. Ergens staan een paar ramen open, kijk maar op de foto. 

Stel nu voor dat Suzan en Dennis gezellig ergens in van de -tig kamers zitten en dan begint het te regenen. Oh shit, er staan nog ramen open, maar waar was dat ook al weer? Dennis rent weg en komt een half uur later terug ‘…niet gevonden…’ Zou zo maar kunnen gebeuren. 

Langzaam hebben we er genoeg van en willen een rustplek. Er zijn een aantal mogelijkheden, maar we kiezen voor een (il)legale plaats, dat is niet helemaal duidelijk, bij de gigantische jachthaven van Nyborg. Een wandeling naar de stad hadden we ons kunnen besparen, daar is werkelijk helemaal niets te doen en te zien. Bij de plek waar wij staan wel, het is af en aan rijden van mensen met boten en bootjes. In het begin van de avond water in, later het water weer uit.

In het ‘dorp’ ligt wel ook nog een slot…  ,

bijgebouwen dan maar…?

Km 102182

Donderdag 24 mei 2018, dag 8.

Het is prachtig blauw, de zon bijna loodrecht boven ons, een lekker briesje en zeker 25 graden.

Tja, en dan wordt het moeilijk. Wat te doen? We gaan naar de overkant van de Grote Belt over die geweldige brug:

Bouwtijd van 1978-1988, hoogte van de rijbaan 65 m over de het water, hoogte pijlers 254 m (hoogste punt van Denemarken). De brug is ongeveer een derde groter dan de Golden Gate in San Francisco. Tolgeld: 80 euro! Dat is ongeveer 4 euro/km.

Om over te steken hadden we gisteren al besloten en ook om pal aan de overkant in ieder geval tot vrijdagmorgen te blijven op een camperplek die wel een camping lijkt in Korsør. Maar als de morgen verder vordert en de weergoden hun uiterste best doen komen de twijfels. Rijden we morgen verder of niet? Discussie met de buren over de te volgen route: via het veer Helsingør-Helsingborg of via de brug København-Malmö? De knoop wordt doorgehakt omdat we de enkele-reis-tarieven van het veer niet kunnen vinden. Blijkbaar worden alleen combi-tickets aangeboden. Over de brug dus, dat was beslissing 1 en 2 is dat we gezien het fantastische relax-weer ook vrijdag nog hier blijven. Gewoon lekker niksen in plaats van in de auto te zitten. Het eiland Seeland zelf slaan we qua sightseeing dan maar over. Volgens het boekje is het ook niet zo bijster interessant.

Het dorp hier stelt ook helemaal niets voor behalve een heel mooie jachthaven en aansluitend een marinebasis. Langs het water alles prima dus. Zeker ook op deze camperplek: alles inbegrepen incl. WiFi voor DKK 160 en een fantastisch uitzicht op de Grote Belt met brug.

Even nog een gebeurtenis: we lopen naar het ijsloket van het restaurant hier en een zeer vriendelijke juffrouw helpt ons. 2 IJsjes å 23 kronen. Aanslaan op de kassa…. x 2 = 46 kronen. We geven een briefje van 100. Lichte paniek, wat moet ze teruggeven? 100 Kronen aanslaan op de kassa, die geeft een error. Dan maar de zakjapanner. Oké, hè hè, 54 kronen teruggeven dus, zucht, probleem opgelost. Thuis gekomen tellen we het wisselgeld na: het blijken 60 kronen te zijn…. 

Vrijdag 25 mei 2018, dag 9.

Schitterend weer, punt.

Helemaal niets te vertellen.

Nog een mooie foto van ons uitzicht.

Zaterdag 26 mei 2018, dag 10.

Saai weer he? :-), maar toch is het net wat anders, er verschijnen wat wolkjes en ’s middags zelfs wat regen.

We rijden vandaag in één streep door naar Kopenhagen. Op de uitgezochte camperplek hangt een briefje: ‘deze is gesloten en de nieuwe is nog niet klaar. U mag hier wel parkeren.’ 

Jammer want de plek ligt dicht bij het centrum, maar niet jammer omdat het echt helemaal niks is en dat voor een prijs van DKK 225. We rijden door naar wat blijkt een prima plek aan de haven die ook nog eens 35 kronen goedkoper is. Wel goed dat we vroeg zijn, zo tegen 12 uur, want kort na ons staat alles vol en dan heb je gewoon pech.

Na het boterhammetje stappen we op de fiets en trappen de dik 6 km naar de Rådhusplads (vertaling: Raodhoesplaats) in het centrum. Onderweg vallen er een paar druppeltjes en dat wordt een tijdje later in het centrum een flinke stortbui. Straat leeg, onder de luifels héél vol. Direct daarna: straat weer helemaal vol.

We lopen het centrum door, zien wat mooie gebouwen en héél veel mensen. Uit alles blijkt dat er vandaag wat te doen geweest is, maar we zijn er niet achter gekomen wat dat geweest moet zijn.

Eigenlijk was dan de bedoeling om ’s avonds naar Tivoli te gaan. Een pretpark in het midden van deze dik 600.000 inwoners tellende stad. Dat zijn er overigens net zoveel als in het groothertogdom Luxemburg. Hoe weten we dat zo? Omdat toevallig net onze koning en koningin in Luxemburg op staatsbezoek zijn en het nieuws deze feiten geeft. Maar oké, we besluiten toch maar niet naar Tivoli te gaan omdat we zien dat het eigenlijk gewoon een grote kermis is.

km 102331

Zondag 27 mei 2018, dag 11.

Vandaag begint het wat minder warm, dus lange broek en vestje aan. Hadden we soms wel, soms niet nodig.

Wat opvalt hier in de stad is de verkeersdiscipline. Van iedereen, voetgangers, fietsers, auto’s enz. Rood is gewoon stoppen. Geen dringen bij oversteekplaatsen of om zo snel mogelijk weg te komen bij groen.

Fantastische fietsstad ook. Niet alleen de overal aanwezige brede fietspaden maar ook in combinatie met de al genoemde gedisciplineerde mede-weggebruikers. Voorbeeld: als mensen het fietspad moeten oversteken om in de bus te stappen, stoppen de fietsers, zelfs als 2 meter verder het licht op groen staat.

Intussen weten we ook wat er aan de hand is in de stad: de 50e verjaardag van Prins Hendrik.

We pakken de fiets weer en rijden een paar routes van de fietskaart die we gisteren bij de VVV meegenomen hebben. Alles opnoemen wat we gezien hebben kan niet, dus gewoon wat algemene indrukken: Kopenhagen is een zeer levendige stad met heel grote en mooie contrasten tussen oude gebouwen en super-moderne architectuur. Als we ooit nog een huis zouden bouwen, dan met een Deense architect. Van de foto’s kunnen we er hier ook maar een paar laten zien, helaas.

Bij elkaar hebben we gisteren en vandaag zo’n 40 km gefietst.

Toen we vanmorgen met de fiets weggingen hadden we het idee om na terugkomst verder te rijden richting Helsingør. Maar als we terug zijn is het nog prima weer geworden. Dus, de plannen veranderen hier per moment en we besluiten toch nog hier te blijven. Voordeel is dat we nog hebben kunnen facetimen met de kinderen.

Maandag 28 mei 2018, dag 12.

Het weerbericht: thuis is het afgelopen weekend zeer warm geweest en dat loopt langzaam af in de loop van de week. Bij ons gaat het precies andersom: voor Zuid-Zweden wordt voor woensdag 31 graden voorspeld.
Maar voordat het zo ver is, regent het hier gewoon de hele morgen. Geluk gehad gisteren, vandaag is het minder leuk fietsen.

Alsnog hebben we besloten om met het veer over te steken naar Zweden. In het reisboek staat dat je daar gewoon mee kunt zonder bespreken. En het kan toch niet zo zijn dat je alleen combi-tickets kunt krijgen? Enkele reis moet toch gewoon kunnen? We gaan ervoor.

Omdat we tijd genoeg hebben doen we nog een klein stukje route uit het womo-boekje. Niet direct naar de veerboot, maar eerst nog een stukje binnenland van Seeland naar de noordkust en vandaar weer langs de kust naar de boot.

Voordat we het veerterrein oprijden nog even tanken: in Zweden is de diesel bijna 30 eurocent duurder. Het is niet druk en we kunnen gelijk doorrijden naar het loketje en dat is even slikken: mag ik 795 DKK afrekenen? Bijna 110 euro dus voor een dik kwartier varen. Maar ja, de camper drijft niet en zwemmen is ook geen optie.

Aan de andere kant van het water schijnt de zon. Voor de eerste keer zijn we in het land van Abba en Pipi Langkous en niet te vergeten de uitstekende Zweedse krimi’s.

We rijden door een mooi glooiend landschap met soms onverwacht rotsen aan beide kanten van de weg. De eerste camperplek wijzen we af en we rijden door naar Laholm. Bovenop een berg met een prachtig uitzicht over de rivier die net ter plekke een bocht maakt. Wel wat verkeerslawaai, maar je kunt niet alles hebben. ’s Nachts viel dat trouwens best mee.

Zoek de verschillen!!

Uitleg: ’s Avonds kwam een medewerkster van de gemeente de prachtig bloeiende viooltjes uit de bak halen. Op ons ‘jammer’ zei ze dat het voorjaar laat begonnen was en dus de violen nog volop bloeiden, maar nu moesten de zomerbloemen er in. Dat kwam ze dus ’s morgens doen. Vandaar 2 dezelfde maar toch verschillende plantenbakken.

km 102503.

Dinsdag 29 mei 2018, dag 13.

Het is al vroeg warm en het wordt overdag nog veel warmer: heel dik 25 graden.

We rijden de autobaan E6 op, drinken koffie, eten een boterham en zouden veel te vroeg aankomen waar we willen zijn: bij de dierenarts. Dus gaan we van de autobaan af de 161 op en dat was een prima zet, mooi plaatjes. We staan de hele middag op een prachtige plek aan een meer of fjord of whatever. Schitterend. 

Als we er een half uur staan komt er een mede-reiziger aan die we notabene ’s morgens ook al op een P-plaats ontmoet hebben. Dat is sterk want om hier te komen moet je toch echt een stukje omrijden.

foto’s boven en onder van de koffiepauze

Na het eten ’s avonds rijden we door naar de dierenarts, nog een dikke 30 km met een sukkelgangetje van 70 km. Op hele stukken weg mag je ook niet sneller. Wat dan typisch is: de Zweden achter ons hebben ineens ook allemaal tijd zat. We worden nog niet 1 keer ingehaald terwijl daar toch echt meer dan voldoende gelegenheid voor is.

Bij de dierenarts vragen we of we daar kunnen blijven staan, maar de uitstekend Nederlands sprekende mevrouw wijst ons naar een plekje 4 km verder, pal aan het water. Zeldzaam mooie fjord. Dat heet hier ook zo volgens de meneer die daar aan het vissen is en blijkbaar liever oh-t dan vis-t. Een uur later weten we van alles van hem, incl. zijn mening over buitenlanders (smerig, laten overal rotzooi liggen), de Eu (waardeloos, is veel te duur), zijn leeftijd (is van 1949), zijn pensioen (basis 800 euro netto), de wegenbelasting voor een camper (wel 500 euro/jaar (daar doe je bij ons 3 maanden mee)), dat hij werkeloos werd toen de douane afgeschaft werd (hij deed in- en uitklaringen) en nog een en ander.

Pssst, later is het ontzettend stil hier…

km 102764

Woensdag 30 mei 2018, dag 14.

Het weer blijft on-Zweeds, duidelijk boven de 25 graden met een wolkeloze lucht.

Het was een fantastische camperplek hier, mooie zonsondergang en-opgang. Het wordt wel steeds later donker en vroeger licht. We rijden om kwart over negen weg en zijn even later bij de dierenarts. We zijn met 3 honden en de assistente komt voor elk minstens 3 keer vragen stellen en briefjes volschrijven. Dan is het zover en moet Toby onder het toezicht van de dierenarts zijn ¾ pilletje nemen. eerst ruiken…, nee wil ik niet. Dan inpakken in een schijf worst, uit voorzorg meegenomen. Hopla, worst weg, pilletje op de grond. Tweede poging…, worst weg, pilletje op de grond. Ten einde raad pakt de dierenarts maar een blikje kattenvoer. Daarin zit een soort pasta. Pilletje in een bolletje pasta verpakken en ja hoor, gelukt. Na betaling van 25 euro mogen we verder naar de camping van samenkomst. De grootste camping waar we deze reis zullen zijn. Een resort met alles erbij op een gebied van 220 hectare. Bij het welkomstdiner ’s avonds hebben de eigenaren, dochter van de oprichters en haar man, verteld hoe het allemaal ontstaan was en wat hun plannen waren. Prima etentje trouwens.

Donderdag 31 mei 2018, dag 15.

Nog steeds veel te warm voor de tijd van het jaar en al helemaal voor deze contreien.

Tijd zat vandaag. We hebben een kleine etappe van 150 km, waarvan de laatste tientallen in Noorwegen. Tijd om nog wat te vertellen over wat we zoal zien onderweg. Bijvoorbeeld de rotsen hier die overal afgerond zijn door de gletsjers in de ijstijd. Of de houten huizen, je ziet nauwelijks een ander huis, die allemaal steenrood geverfd zijn. Een enkeling springt uit de band met een lichtgrijze/beige kleur, maar vooral niets anders! Verkeersborden met verdringingsstrepen die bij ons rood-wit zijn, zijn hier blauw-geel, de kleuren van de Zweedse vlag. Heel veel prachtige meren die zo in het landschap gegooid zijn en daarin passen alsof het zo moet.

We komen in Fjällbacka, bekend van een van die onvolprezen Zweedse krimi-series.

Een stuk verderop het Vitlycke-museum, gewijd aan in de rotsen gekraste tekeningen uit de brons-tijd, incl. een nagebouwde boerderij uit die tijd. Vandaag bevolkt door een paar schoolklassen. Onder de rotstekeningen die in de wijde omgeving gevonden zijn hebben ze meer dan 10.000 boten geteld, naast vele andere tekeningen van o.a. huwelijken. Toen al!

En dan zijn we de grens over….

Eind van de middag staan we op camping Frederiksten. Mooie camping die vlak bij de in Noorwegen wereldberoemde vesting Fredriksten ligt. Bijzonder is dat er nergens een omheining staat en dat voelt heel natuurlijk aan. Gezellig met een stel anderen een pilsje gedronken en na het eten met de fiets de berg op naar een gedeelte van de vesting. Poeh, poeh.

Km 102924

Maandag 4 juni 2018, dag 19.

Het weer is totaal anders. We zitten op ongeveer 800 meter hoogte waar hoog boven ons de trein rijdt en beneden ons de E36 voorbij komt. Door het dal waait het fors. De temperatuur vandaag zal niet meer geweest zijn dan een graad of 15. Langbroek, trui en jas.

We gaan met de trein, de Raumabanen, van Dombås naar Åndelsnes. Het is de mooiste treinroute ter wereld in de ranking van de Unesco. Even relativeren: wij weten zeker dat er veel treinroutes zijn die de titel ook verdienen. Maar mooi is het zeker. Foto’s maken is nogal lastig uit die rijdende trein, maar morgen doen we de route nog eens met de camper en dan zetten we de foto’s erbij.

Åndelsnes stelt echt helemaal niets voor. Gelukkig worden er de 3 uur die we in het stadje doorbrengen grotendeels opgeslokt door het nuttigen van ’Noorse wafels’, uiteraard aangekleed met jam, crème fraiche, kaas of suiker, vergezeld van koffie en thee. Zeg maar high tea or coffee dus. Opgediend in Hotel Bellevue ter plaatse. Erg lekker en erg voedzaam 🙂 zodat de meegenomen boterham onverrichterzake mee terug ging.

Twee te noemen dingen nog uit de stad: er staat een qua vorm zeer opmerkelijk gebouw. Dat blijkt een restaurant en een klimtoren benevens klim-infocenter te huisvesten. En bij het station staat een grote wagon die ingericht is als kapel, ‘togkapellet’.

Door de reisleiding is bedacht dat we ’s avonds pannenkoeken gaan bakken, maar dan wel de mannen bakken en de vrouwen bemoeien zich er niet mee. Waarop gelijk het voorstel komt van een van de mannen om binnenkort te gaan barbecuen, maar dan andersom. We zijn benieuwd of dat nog wat wordt. Dit was wel gezellig met diverse lekkere exemplaren.

Weetje: in Denemarken kennen ze de ø, spreek uit als eu. In Zweden denk je we zijn er van af, daar gebruiken ze de ö. Conclusie: alles wat met ø geschreven wordt is Deens. Helaas, als je de grens over gaat naar Noorwegen komt de ø weer terug.

km 103725

Dinsdag 5 juni 2018, dag 20.

Afgelopen nacht was het erg koud, rond de drie graden. Overdag komt de temperatuur niet boven de 13 graden met een koude wind. Gevoelstemperatuur een graad of 8. Lange broek, dikke trui en jas aan.

Eerst de foto’s van de weg én de spoorweg naar Åndelsnes.

Eerste stop: met de hele groep bij het Lesja kerkje. Een staafkerk met heel veel mooi houtsnijwerk en schilderingen.

Tweede stop: mooie landschappen, met als uitschieter een woeste rivier met waterval.

Derde stop: eindelijk op de foto de lupinen die je hier in Noorwegen echt óveral als onkruid ziet staan en die de omgeving mooi kleuren. We staan bij het ‘trollen-voorlichtingscentrum’ en hebben al -tig foto’s gemaakt van de omgeving hier.

O.a. van het hooggelegen dal waar we doorheen rijden en waar je op enig moment denkt dat er geen uitweg is.

Vervolg.

foto  489-491- 492-493-494-

Woensdag 6 juni 2018, dag 21. Dex wordt vandaag 1 jaar!

Afgelopen nacht was het iets minder koud, overdag niet warmer dan een graad of elf. De zon schijn volop en de wind doet ook nog steeds z’n best. Vandaar de kou. Op de fiets trui en jas aan.

We staan vandaag op de camping, rustdag dus. Het begint gezellig: koffie met de buren en dat zijn iedere dag andere.
Dan halen we de fiets er uit en verkennen de omgeving. Erg ver kun je hier op die kleine eilandjes niet weg, maar waar je ook komt heb je fantastische uitzichten.

Helemaal vergeten, maar bij de kennismakingsbijeenkomst is blijkbaar gevraagd of je hamburger of vleessoep wilde vandaag: cooking by the owner of the camping.

Dus, Thea hamburger en ik vleessoep. Dat blijkt een goede keuze: de hamburger was lekker en de vleessoep ook.

Donderdag 7 juni 2018, dag 22.

’s Morgens doet de zon verwoede pogingen om door de wolken, die zelfs in staat zijn af en toe wat te fiezelen, te breken. Meestal lukt het nét niet maar rond de middag is de overwinnaar bekend. Blauwe luchten waaruit de wolken verjaagd zijn. Dan maakt het niet meer uit of het 11 (’s morgens) of 12 graden (’s middags) zijn.

De camping waar we vandaag naar toe rijden is gewijzigd en zover we dat later konden beoordelen, ten goede. Maar voordat het zo ver is, begint onze route over de Atlanterhavsveien, zeg maar de Atlantische kustweg. Opengesteld in 1989 en daarin zijn over 8 kilometer 8 bruggen opgenomen waarvan enkele heel spectaculaire.

Via weg Fv242 rijden we naar de veerboot tussen Molde en Vestnes en van daaruit verder naar Ålesund. Op de veerboot moet je aangeven dat je boven de 67 bent, dat levert 50% korting op. Dat is € 2,50 en maakt op de veerprijs van 44 euro niet zó veel uit, maar ja. De korting geldt namelijk alleen voor de passagier…., omdat volgens de jongen die kwam afrekenen de basisprijs incl. chauffeur is. Want de auto heeft namelijk altijd een chauffeur, anders rijdt ‘ie niet… toch? Niks tegenin te brengen.

In Ålesund aangekomen is het zoeken geblazen naar de camperplek om de auto te parkeren. Groot probleem vanwege bouwwerkzaamheden en niet goed aangegeven omleidingen. Uiteindelijk vinden we de plek waar we met grote moeite nog net wat vrij vinden. Er staan er wel een honderd. Dan treffen we in Ålesund nog enkele mede-reizigers en we lopen samen door de stad. Heel leuk. 

Over Ålesund: na een brand in 1904 waarbij zo ongeveer de hele stad (houten huizen) verwoest werd, is de stad helemaal in Jugendstil opgebouwd. Die wederopbouw staat er nog steeds  helemaal.